Polski
English
Deutsch
Wywiad z autorem “Wrednej Małpy” do przeczytania przy 3 minuty! Czy wspominaliśmy, że premiera tej genialnej karcianki już niebawem? No to wspominamy!
Erik Andersson Sundén, urodzony w 1979 roku w Szwecji, jest stosowanym fizykiem jądrowym i twórcą gier. Jak sam wspomina, gra i rozwija planszówki, odkąd tylko pamięta. Wcześniej prowadził sesje RPG dla swoich przyjaciół, a przez ostatnie 10 lat regularnie projektuje gry planszowe i karciane. AEG niedawno wydało jego grę “Whirling Witchcraft”, a teraz jego nowa gra “Hungry Monkey” (pol. Wredna Małpa) miała już swoją prapremierę na Portalconie. “Wredna Małpa”, oparta na klasyku “Palace”, to gra karciana, w której można manipulować swoją zakrytą talią za pomocą różnych efektów kart.
Zadaliśmy Erikowi kilka pytań:
W tym roku na rynku pojawiły się twoje pierwsze dwie gry. Jak udało ci się to osiągnąć?
Ha ha! Odwiedziłem SPIEL 2019, w ciągu dwóch i pół dnia miałem ponad 30 spotkań z wydawnictwami. Pokazałem wydawcom kilka swoich prototypów (i jednocześnie kilka od swoich przyjaciół). Moim głównym celem podczas Essen było znalezienie wydawcy dla “Whirling Witchcraft”, co świetnie udało mi się osiągnąć. Szczęśliwym trafem, poznałem wielu miłych ludzi z branży i z niektórymi z nich utrzymywałem kontakt w kolejnych latach. Około rok później rozmawiałem z HeidelBÄR Games o jednym z moich projektów, “Collectors”. Gra wydawała im się zbyt skomplikowana i zapytali mnie, czy mam coś prostszego. Natychmiast pokazałem im “Wredną Małpę”, co ostatecznie doprowadziło do tego drugiego kontraktu z wydawcą.
Zacząłem tworzyć gry już jako dziecko. Moi rodzice musieli mieć naprawdę dużo cierpliwości, ponieważ dzielnie znosili te wszystkie planszówki z rzucaniem kostkami i przesuwaniem meepli. Poza tym, regularnie grałem w gry planszowe i RPG. Około dziesięć lat temu miałem szaloną ideę stworzenia gry typu worker placement z jednoczesnym wyborem akcji, a po spotkaniu ze szwedzką społecznością twórców gier, uzależniłem się. Teraz trudniej mi wręcz nie myśleć o grach!
Planszówki to rosnące hobby w Szwecji. Przez długi czas było to dla większości ludzi przede wszystkim sposób na spędzaniu czasu z rodziną, ale w ciągu ostatnich 15-20 lat branża gier planszowych stale rosła i coraz częściej mówi się o planszówkowy hobby.
Czy masz wzory do naśladowania w obszarze projektowania gier planszowych?
Moimi ulubionymi autorami planszówek są Bruno Cathala i Reiner Knizia. Są prawdziwymi mistrzami, ale mógłbym wymienić jeszcze wielu innych wzorców. Moje motto to „mniej znaczy więcej”, ponieważ jako autor preferuję klarowność i krótkie, ale dopracowane zasady. Najlepiej się odnajduję w grach towarzyskich i rodzinnych. Przyjmuję założenie, że chcę tworzyć gry dla szerokiej publiczności, ponieważ wierzę, że granie w gry planszowe to hobby dla wszystkich.
Tytuł “Wredna Małpa” ukazał się w serii “Radiant Culture” od HeidelBÄR Games. Gra ma indyjską tematykę i została zilustrowana przez indyjskiego artystę. Czy masz jakieś połączenie z Indiami?
Temat “Wrednej Małpy” z mojego pierwotnego konceptu został podczas procesu developmentu w HeidelBÄR Games. Jeszcze nie odwiedziłem Indii, ale mam nadzieję, że zobaczę ten kraj, zanim umrę.
Która gra najbardziej na Ciebie wpłynęła?
To trudne pytanie! Uwielbiam grać w gry z wieloma różnymi scenariuszami! W mojej rodzinie lubimy grać w gry dedukcyjne, zaczynając od “The Werewolves of Miller’s Hollow” po wczesną wersję “Der Widerstand”. Wśród moich przyjaciół, którzy bardziej interesują się grami, w ostatnich latach cieszyliśmy się boomem na worker placementy, takich jak “Caylus” i “Agricola”, ale także grami takimi jak “PitchCar”, które są po prostu zabawne. Ale jeśli musiałbym wybrać grę, która nauczyła mnie, że gry mogą wnosić znacznie więcej, niż kiedykolwiek sobie wyobrażałem, to byłoby to “Drakborgen” (ponownie wydane jako “DungeonQuest” przez Games Workshop). “Drakborgen” nie było dla mnie tylko planszówką, ale światem do odkrycia i przygodą do przeżycia. Nauczyłem się po rozgrywce, że gry mogą być wszystkim, co naprawdę lubię i potrzebuję. Kiedy patrzę wstecz na tę grę, widzę, że wcale nie jest doskonała, ale wciąż lubię w nią grać od czasu do czasu z moimi dziećmi.
Czy rozwój gier wpływa na sposób, w jaki jako dziennikarz podchodzisz do gier planszowych?
Oczywiście, te dwie role idą w parze: uczę się i rozwijam dzięki tym dwóm wzajemnie wzmacniającym się aspektom. Jako autor oczywiście patrzę na gry inaczej niż klasyczny gracz i otrzymuję wiele informacji zwrotnych. To wieloletnie doświadczenie w projektowaniu oraz ekstremalna intensywność zajmowania się mechanikami gier wpływają również na sposób, w jaki o grach mówię.
Moja młodsza córka uwielbia grać w “Shithead”. Jednak nauczyła się wersji, która mi się nie podobała. Więc zaproponowałem jej, że zrobimy własną wersję “Shithead”. W naszej wersji gry zaproponowałem, aby na każdej karcie znajdowało się zwierzę, a im większa wartość karty, tym większe powinno być zwierzę. Oboje uznaliśmy, że myszka ma wartość 1, a słoń 10. Ponieważ słonie rzekomo boją się myszy, szybko doszliśmy do wniosku, że karty myszy mogą być zagrywane na słoniach. I tak narodziła się gra o nazwie “Big Bigger Mouse”. Moja córka entuzjastycznie zaproponowała różne specjalne efekty dla wielu kart, które testowałyśmy. Niektóre odrzucaliśmy, inne zatrzymaliśmy. Szczególnie podobały nam się specjalne umiejętności zmieniające tajne karty na stole. Graliśmy w tę grę przez około tydzień kilka razy. Obie ją lubiliśmy, a moja córka pokazała ją swoim przyjaciołom, którzy również się nią zachwycili. Powoli zdawałyśmy sobie sprawę, że nasz remake nie tylko nam przypadł do gustu, ale także innym.
Jesteś fizykiem. Czy twój zawód wpływa na sposób, w jaki rozwijasz gry?
Tak, wpływa. Powtarzający się proces projektowania gier przypomina mi, jak przeprowadza się eksperymenty w fizyce: stawiasz hipotezę i testujesz ją. Następnie przeprowadzasz podobny eksperyment i próbujesz ponownie. To samo dotyczy testowania i samego procesu rozwoju gier.
Podczas testowania gry testuje się poprawność mechaniki gry, balansowanie efektów kart itd., ale trzeba także upewnić się, że gracze dobrze się bawią. Jak mierzy się tak nieuchwytny aspekt i jakie kroki podejmujesz, gdy gra w teście nie przynosi wystarczająco frajdy?
To jedna z rzeczy, które jako autor gier zawsze najbardziej dokładnie obserwuję. Robię notatki, gdy moi gracze się śmieją. Dlaczego się śmieją? Robię notatki, gdy są ponurzy i jaki jest tego powód. Emocje graczy stają się dla mnie jako autora coraz ważniejsze, im dłużej projektuję. Cieszę się na moje nadchodzące projekty i myślę, że te spostrzeżenia będą miały jeszcze większe znaczenie w kolejnych planszówkach.
Swego czasu grałem w “Agricolę” bardzo często i uwielbiam ten tytuł do granic możliwości. Chociaż nie grałem w nią od roku albo i dłużej. Natomiast jest to gra, którą chętnie rozłożę na stole przy wieczorze z przyjaciółmi. Dla przyjemności i frajdy w ostatnim czasie grałem dość dużo w “Spicy”. Kupiłem ją na Spiel 21 i byłem bardzo wdzięczny, że Roland Goslar wyjaśnił mi zasady oraz niuanse tej gry. Roland opracował zarówno “Spicy”, jak i “Wredną Małpę”. O, teraz już tęsknię za kolejnym Spiel! Mam tak wiele prototypów, które chciałbym pokazać wszystkim wydawcom, ale muszę je tylko jeszcze dopracować.
Tekst tłumaczony ze strony: https://heidelbaer.de/en/interview-erik-andersson-sunden-2/
Przedsprzedaż trwa: https://sklep.portalgames.pl/wredna-malpa
