Bonfire, jak to zazwyczaj w grach Felda bywa, stanowi sałatkę punktową, z mnóstwem elementów, z których nawet najmniejszy może mieć znaczenie dla ostatecznego wyniku rozgrywki. Pozyskane żetony akcji będziecie przeznaczać na szereg działań: otrzymywanie zadań, budowę ścieżek i portali, przemieszczanie Strażniczek Światła, rozpalanie Ognisk… Opcji jest naprawdę sporo.

Gra w grze

W rozgrywce kluczową rolę odgrywają indywidualne plansze graczy, dzięki którym będziecie pozyskiwać zasoby niezbędne do wykonywania konkretnych akcji. Ich zdobycie umożliwią specjalne kafelki Losu, które zapewnią Wam tym więcej korzyści, im w lepszej konfiguracji z sobą zostaną ułożone. Mini gra logiczna w najlepszym wydaniu!


Nic nie jest takie samo

Do tego tytułu przysiądziecie nie raz, nie dwa i nie trzy. Z pewnością spędzicie nad nim sporą liczbę godzin, a wszystko za sprawą jego regrywalności. Ogromna liczba zadań, które idą w parze z równie ogromną liczbą kart, do tego sporo kafelków i żetonów oraz masa powiązanych ze sobą mechanizmów, przy jednocześnie szybko rozgrywanych turach… W Bonfire nie zagracie dwóch takich samych partii.

Złożona mechanika

Stefan Feld specjalizuje się w euro grach, grach złożonych i różnorodnych. Tak było w Trajanie, gdzie graczowi przyszło kierować antycznym Rzymem, i tak było w średniowiecznych Zamkach Burgundii. Nie inaczej sprawa wygląda z Bonfire, z tym, że dla odmiany jest to świat fantastyczny. Znajdziemy tu mnóstwo niepowtarzalnych żetonów, kafelków i kart. Każdy element wpływa na wszystkie pozostałe, jeden mechanizm oddziałuje na kolejny… W Bonfire nie zagramy dwóch takich samych partii. „Uwielbiam rozbudowane strategie. Czy to posunięcie będzie korzystne? Czy mam odpowiednie warunki, by zrobić tak, a nie inaczej? To zagranie da mi wiele korzyści, ale tylko w odpowiednim momencie, więc może lepiej skupić się na czymś innym?” Stefan Feld.

Piękno wykonania

Rozbudowanej rozgrywce towarzyszy ogromna zawartość pudełka. W Bonfire znajdziemy aż pięć plansz, w tym Planszę Główną, którą z powodu mechaniki i rozmiarów śmiało możemy podzielić na dwie. Na tej pierwszej gnomy wyruszą łodziami na święte wyspy, na tej drugiej – zasiądą w kręgu rady starszych wokół pradawnego Ognia. Oprawą graficzną zajął się Dennis Lohausen, autor grafik do tak unikatowych tytułów jak Terra Mystica czy Uczty dla Odyna. I tym razem mamy do czynienia z czymś niepowtarzalnym. Plansza jest piękna, pełna kolorów i wyrazistości, idealnie zgrywając się z dziesiątkami komponentów – drewnianymi meeplami, żetonami i kartami.
Same komponenty też prezentują się świetnie. Kiedy prace nad mechaniką gry się przeciągały, Lohausen miał dużo czasu na projektowanie, stąd też w Bonfire trudno będzie znaleźć dwa podobnie wyglądające elementy. Kafelki Portali, Żetony Zasobów, a nawet karty z wizerunkami gnomów, które dla mechaniki mogłyby przecież wyglądać tak samo. Nawet one biją pięknem i różnorodnością ku uciesze naszych oczu.


Na osobną wzmiankę zasługują Plansze Graczy, przedstawiające miasta gnomich plemion. Na każdej z nich znajduje się szachownica, na której gracze kłaść będą Kafelki Losu. Odpowiednio ułożone kafelki pozwalają pozyskiwać zasoby, a im w lepszej konfiguracji je ułożymy, tym więcej zasobów dostaniemy. Bonfire to zatem gra w grze – mini gra logiczna połączona z rozbudowaną strategią. W tym tkwi największy piękno dzieła Stefana Felda.