Budowa Czerwonej Katedry, a właściwie Soboru Wasyla Błogosławionego (lub Soboru Opieki Matki Bożej na Fosie) trwała od 1555 do 1561 roku. Położona na Placu Czerwonym obok Kremla katedra jest integralną częścią pejzażu Moskwy i zdumiewającym osiągnięciem średniowiecznej architektury rosyjskiej, łączącym jedenaście wyjątkowych kościołów w całość. Jaka jest historia tego pomnika rosyjskiej historii duchowej, politycznej i architektonicznej i co można tam znaleźć dzisiaj?
Tłem powstania Soboru Wasyla Błogosławionego była kampania kazańska za panowania cara Iwana IV, ostatnia z toczonych od ponad stu lat wojen między Chanatem Kazańskim a Rosją. Przed swoją kluczową kampanią zdobycia Kazania w 1552 r. Iwan Groźny poprzysiągł wznieść katedrę, by uczcić zwycięstwo Rosji.
Czerwona Katedra została poważnie zagrożona podczas Inwazji na Rosję w 1812 roku. Gdy wojska napoleońskie najechały na Moskwę, splądrowały katedrę i urządziły w niej stajnie. Wycofując się ze stolicy, Napoleon nakazał generałowi artylerii zniszczenie katedry, jednak ulewny deszcz zgasił zapalone lonty materiałów wybuchowych.
Za czasów Związku Radzieckiego Katedra stała się oddziałem Państwowego Muzeum Historycznego. Jeden z najbliższych współpracowników Stalina, Łazar Kaganowicz, który nadzorował wtedy Soboru Chrystura Zbawiciela, sugerował zburzenie także Soboru Wasyla Błogosławionego. Jednak architekt Piotr Baranowski błagał Biuro Polityczne o pozostawienie katedry nietkniętej, a nawet wysłał telegram do samego Stalina. Baranowskiemu przypisuje się uratowanie Bazyliki Świętego Bazylego.
Dziś Czerwona Katedra tętni życiem duchowym i świeckim. Oprócz nabożeństw w katedrze odbywają się także festiwale, wystawy, wydarzenia artystyczne, koncerty i wiele innych.
Premiera planszowej Czerwonej Katedry już w czwartek!